Zaterdag 14 oktober jl. was de laatste reguliere vaart met de Trekschuit in 2023.
Het weer werkte mee en iedereen heeft genoten. Er waren 2 jongens aan boord en de oudste mocht de roersturing bedienen, natuurlijk onder toezicht van schipper Leo.
De sluiswachters leverden weer prima werk en bedienden de 2 bruggen als vanouds, rekening houdend met bustijden het OV van nu, zoals de trekschuit vroeger deel uitmaakte van het OV, én vaste aankomst- en vertrektijden had. Ondertussen zorgde gastvrouw Anneke dat eenieder koffie of thee en natuurlijk een gevulde koek van Monseigneur Paul kreeg.
Wist u dat roddels vroeger ‘schuitenpraatjes’ werden genoemd? Als er Maassluisers of Sluisers aan boord zijn, wordt er natuurlijk gepraat over vroeger en herinneringen worden opgehaald. Dat geeft mij – als gids/viswijf – weer stof en kan ik het een volgende keer aan mijn verhaal toevoegen. Het verschil tussen Sluisers en Maassluisers wordt op de schuit toegelicht.
Er zijn in principe altijd 4 vrijwilligers aan boord; de schipper, de co-schipper, een gastvrouw en een gids. Zodra het paard kan worden ingespannen, komen er 3 vrijwilligers bij: de menner, de man/vrouw die het paard – in dit geval Sidtharda – mede in het gareel houdt en de man, die zorgt dat hij d.m.v. een lange houten stok, die uitmond in een tweetandige vork, de lijn omhoog houdt als we de mast van een aangemeerd schip moeten zien te overbruggen. Dus elke rit vraagt 7 á 8 vrijwilligers. Om alles in het gareel te houden zijn er ca. 45 enthousiastelingen.
Het belangrijkste is de mooie natuur tijdens de 4 jaargetijden. Elke keer is het weer anders, zo ook de belevenis! Je komt op de trekschuit tot rust!
We starten met de reguliere vaartochten in april 2024. Boek op tijd uw reis door het zo mooie Westen van Nederland